#تولیدی

#به_قلم_خودم

ماها یه عادت بدی داریم که تا مشکلی نداشته باشیم یادت نمی افتیم

تو خوشی ها و خوبی ها خودمونیم و خودمون

اما روزی که به مشکل بربخوریم تازه راه کج میکنیم سمت خونه ات

انگار باید حتما یه اتفاقی، تلنگری، شوکی بهمون وارد شه تا به خودمون بیایم

که ببینیم چقدر توی سیاهی غرق شدیم

چقدر فراموشکار شدیم

چقدر دور شدیم

اما با همه اینا از بس تو خوبی و مهربون که هرقدر ما بد باشیم و فراموشکار بازم توی هر لحظه آغوشت رو به روی ما باز میکنی

درد دلمون رو دوا میکنی

و امیدمون رو نا امید نمیکنی

تویی پناهگاه امن همه بی پناه ها 
الهی و ربی من لی غیرک